sözleri çok muhteşem olmasa da sadece adı bile yeterli bu şarkıyı dinlemek için.
nerden esti ben de bilmiyorum, one tree hill soundtracklerini dinliyorum bu ara tekrar. ilk dinlediğimde sevmediğim şarkıları hala sevmiyorum, ama sevdiklerimi de hala ezbere hatırlıyorum. çok güzel şarkılar varmış meğer. 17 yaşında yeterince fark edemediğim kadar güzel. arada OTH fanatikliğim olmadan, tarafsız dinleyince daha da sevdim. belki bir ara diğer şarkıları da koyarım, fakat bugün bununla yetinmek durumundayız. van depreminde kuzenimin bir arkadaşı ölmüş. başka bir arkadaşımın da ablası. ablası! kendi ablamın başına bir şey geldiğini hayal bile etmek istemiyorum. allah korusun. hatta tahtaya falan vurun. yakın çevrede birinin böyle bir kayıp yaşadığını görünce daha kötü, derinden etkileniyor insan. o arkadaşım için hayat bir daha asla eskisi gibi olmayacak. ve durumu iyileştirmek adına yapılacak hiçbir şey yok bu konuda.
okulda depremzedeler için açılan yardım standına bakmadan geçen insanların hepsini sarsmak istiyorum. tamam belki başka yollardan ellerinden geleni yaptılar bile, ama işaretlenmiş değiller ki, gözümde hepsi aynıydı o noktada. o an düşündüm işte, ateş düştüğü yeri yaktı ve yine 2 gün boş konuşmalardan sonra insanlar hayatlarına kaldıkları yerden devam ettiler. tamam bunun bir sürü boyutu var ama şu an bu detayları düşünmüyorum.
şarkı da tam bu noktada devreye giriyor işte. dünya dönmeye devam ediyor diyoruz.
