Bu şarkıyı dinlemekte geç kaldığımı itiraf ediyorum. "Tarkan'ın son şarkısı çok güzel olmuş! Eski şarkıları gibi olmuş! Tarkan sonunda özüne döndü!" çığlıklarını duymama rağmen, Tarkan'ın özü hangi dönemine denk geliyor bilemediğimden çok umursamamıştım açıkçası. Geçen gün gene eve dönerken radyoda -tekrar radyo dinlemeye başladım ya- dinledim, garip bir şekilde sevdim. Garip bir şekilde, çünkü aslında şarkının yarısını sevdim, aralarda yavaşladığı kısımlardan hoşlanmadım. Fakat dinlemeye başlayınca o gıcık bölümleri fark etmeden şarkının sonuna geliyorum. Bu da sanırım şarkının iyi düzenlendiğini gösteriyor.
Gel hiç acımayacak...
Az önce youtube'dan klibini de izledim, izlemediğim klibi bloga koyacak halim yok ya :o Kliplerle arası pek iyi olmayan biri olarak, beğenmedim. Şarkıları, söyleyenden ve klipten bağımsız değerlendirmeyi tercih ediyorum, şarkıcıların tiplerinden vs çok etkilenip dinlemekten vazgeçebiliyorum çünkü. Her neyse, klip beni pek açmadı. Siyah beyaz olması güzel olmuş, siyahlar içinde dansöz falan, iyiydi. Ama bu şarkı gerçekten kişilik bunalımı yaşıyor olsa gerek, klibin yarısı da kendini acayip sert bir rock şarkısı sanıyordu. İğneli mikrofonlar, deri ceketler, kendinden geçen gitaristler falan. Biri bunlara pop yaptıkları gerçeğini söylemeli.
Sonuç olarak şarkıyı sevdim, hareketli, insanı oturduğu yerde oynatan bir şey. Devamını istiyoruz Tarkan, aradaki ağıtımsı kısımları atabilirsin.
Gel gel gel güzelim...
tarkan şarkıları teşekkürler
ReplyDelete