Sarah Smiles - Panic! at the Disco

panic!i çok çok ÇOK özlemişim!!! ne yalan söyleyeyim pretty odd'u pek sevmemiştim, a fever you cant sweat out' aşıktım. o albümü kaç kere dinlediğimi bilmiyorum, tüm şarkıları ezbere biliyordum -ki çoğunu hala biliyorumdur-, en sevdiğim there's a good reason why these tables are numbered honey, you just havent figured out it yet'ti. bu şarkının adını da google'dan kopya çekmeden yazdım, bu bile panic!'e olan sevgimi kanıtlıyor olmalı! brandon urie'nin tüm vurgularını yapıyorum falan. üf kendimden iğrendim. pretty odd fazla yumuşaktı ilk albüme göre, bana kalırsa hiç panic! tarzı değildi. bu arada sürekli panic! yazmam sinir bozucu, biliyorum, ama seviyorum ne yapayım.

yeni albüm "vices & virtues" ilk albüme benziyor müzik olarak. pretty odd'un o yavaşlığından, sakinliğinden kurtulmuşlar, BAYILDIM! yine de a fever you cant sweat out kadar hareketli değil ama izinde. kendim bir iş başarmışcasına mutlu oldum dinleyince. kliplerindeki mistiklik de geri gelmiş. adlarındaki ünlem zaten geri gelmiş. pretty odd'u affedebiliyorum böylece.

her şarkı ayrı güzel. çıkış parçası the ballad of mona lisa. ama bu sarah smiles, nedenini tam anlamadığım bir şekilde, her dinlediğimde sırıtmama sebep oluyor, o nedenle onu koydum. albümden başka ready to go (get me out of my mind)'a bayıldım. muhabbet kuşum da the ballad of mona lisa'ya eşlik etmekten çok hoşlanıyor.

albüm genel olarak çok güzel. şimdi "lan bu geçen britney'nin albümüne de güzel demişti, inanak mı kanka?" diyebilir, en azından daha düzgün kelimelerle bu düşünceye sahip olabilirsiniz. britney'ninki pop olarak, britney kategorisinde gayet dinlenebilir bir albüm. ama bu, çok etkileyici. ilk dinleyişte insanı saran, bir dhaa dinleme isteği oluşturan bir albüm. daha gaza gelip "muhteşem, harika" falan bir sürü sıfat sıralayasım var ama kendimi tutuyorum. en mükemmel albüm değil ama baya iyi. dinleyin la.

ps. la çok sırıttı yea. behzat ç. izlemeyi bırakmalıyım.